Արդեն տևական ժամանակ է, ինչ ադրբեջանական մամուլը ակտիվ ապատեղեկատվություն է տարածում ՀՀ-ում ԱՄՆ-ի ռազմական ներկայության մասին։ Այս քաղաքականությունը թելադրվում է ուղիղ նախագահական ապարատից։ Նպատակն էլ հստակ է՝ ԱՄՆ-ին ու հավաքական Արևմուտքին պատասխանատու դարձնել ապագա հնարավոր էսկալացիաների, սադրանքների ու միգուցե նաև ավելի լայնամասշտաբ գործողությունների համար Հայաստանի դեմ։
Որպես Նորայր Մուշեղյանի նախկին սան եմ ասում՝ օլիմպիական խաղերում կոնկրետ Արթուրի նկատմամբ ցուցաբերվել է բացահայտ անարդար մրցավարություն. անբեկանելի կանոն է, երբ հակառակորդն արդեն երկու ոտքով կանգնած է գորգից դուրս, որևէ հնարքի համար նրան այլևս միավոր չի տրվում։
Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև պայմանավորվածությունը` ռեգիոնալ ապաշրջափակման հարցը հանել «խաղաղության փաստաթղթից» և առանձին քննարկել, մեծ թվով հարցեր է առաջացնում:
Հարցազրույցներից մեկի ժամանակ Բիլ Գեյթսին հարցնում են.
-Աշխարհում կա՞ մարդ, որ Ձեզանից հարուստ է:
Բիլ Գեյթսը պատասխանում է. «Այո՛, կա ավելի հարուստ մեկը...
Օրերս Հարավային Կովկասի և Վրաստանի ճգնաժամի հարցերով ԵՄ հատուկ ներկայացուցիչ Տոյվո Կլաարը հարցազրույց էր տվել JAMnews-ին և, ի շարս այլ հարցերի, խոսել էր նաև Արցախ հայերի վերադարձի մասին...
Տարածաշրջանային հաղորդակցությունների ապաշրջափակման մասին հոդվածի հանումը «Խաղաղության պայմանագրից» մեծամասամբ անբարենպաստ է Հայաստանի համար և ծնում է նոր մարտահրավերներ: Փորձեմ թվարկել դրանք...
Հայաստանում ամեն մի սար տեր ունի, ամեն մի ձոր տեր ունի, ամեն մի անտառ տեր ունի, իսկ տերերից ամեն մեկը՝ մի մեծ հարստության տեր: Այդ սարի, ձորի, հողի, անտառի տերը ոչ մի զինվոր չունի Հայոց բանակում։
2008-ի այս օրը մեր տարածաշրջանը «եռում» էր. վրաց-օսական պատերազմի բռնկումը սպառնալիք էր նաև Հայաստանի համար: Ակնհայտ էր, որ պարենային անվտանգության ապահովումը մեր երկրի համար վտանգված էր: Այդ նույն օրը Պեկինում մեկնարկել էին օլիմպիական խաղերը, ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը ևս Չինաստանում էր:
Շատ հետաքրքիր է այն հարցը, թե մարդկանց գրագիտության և մտածողության ինքնուրույնության տեսանկյունից ո՞րն է ավելի լավ տարբերակ պետականության կայունության համար...
Միջպետական հարաբերություններն ամբողջ աշխարհում, առանց բացառության, մանավանդ, եթե դրանք բացահայտ թշնամական բնույթ են կրում, կառավարվում են այն սկզբունքով, ըստ որի, հակամարտ կողմերից մեկի վնասը մյուսի օգուտն է և հակառակը։